Overlijden Piet Woorts

Op 31 mei jl. ontvingen we het trieste bericht dat is overleden Piet Woorts. Een groot gemis voor de St.Urbanusparochie en haar parochianen. We koesteren de prachtige herinneringen die we hebben aan Piet. Piet was een trouwe bezoeker van de zondagsviering in Nes aan de Amstel, ook al woonde hij in Abcoude. De sfeer van het kerkgebouw, maar vooral de gemeenschap en de mensen hadden een plek in zijn hart. Zo was hij altijd na de vieringen standaard te vinden in de pastorie tijdens het koffiedrinken, waar hij dan mooie verhalen vertelde of een goed gesprek met de andere koffieklanten aanging. Gul was hij dan ook naar de gastvrouw Eef: regelmatig nam hij pakken koffie mee, zodat er altijd een ruime voorraad aanwezig was voor de mede-koffieklanten. Piet was sowieso een gulle man. Zo werd bekend dat de stichting ‘Vrienden van de Urbanuskerk’ een veiling ging houden voor het verzamelen van de benodigde middelen om de glas in lood ramen in de kerk te onderhouden. Er was geen enkele aarzeling toen hij dit vernam: in de te veilen pakketten moést een lekkere ossenworst van slagerij Woorts zitten! En dat werd, naast een hit, ook een traditie, want ook het jaar daarop was deze lekkernij weer van de partij.

Hij was gek van muziek en orgelspel vanaf het Ademaorgel in zijn Urbanuskerk. Zijn favoriete muziekstuk was het ‘Panis Angelicus’. Het herinnerde hem aan zijn vader die dit nummer ook altijd zong in de kerk. Zelf zong hij dit ook graag, het liefst deed hij dit in de hal van de worstfabriek, want “...dat galmde zo lekker door!...”. Hij was ook een echte familieman. Zijn familie was overigens veel groter dan alleen zijn officiële familie: iedereen in de fabriek noemde hem ‘oom Piet’. Hij was enorm trots op zijn kinderen en kleinkinderen. Ook bij ons in de kerk liet hij dat regelmatig blijken, tot op het altaar aan toe, waar hij wel eens het woord nam tijdens de mededelingen vanachter de microfoon. Het werd door de aanwezigen altijd met respect en waardering ontvangen. Dankbaarheid was ook iets moois wat hij liet zien vanachter de microfoon op het altaar: zo kwam hij eens vlak voor het einde van de viering het altaar op om de jonge aanwezige misdienaars, die altijd klaar staan en assisteren tijdens de vieringen, hartelijk te bedanken voor hun inspanningen. Met applaus tot gevolg!

De laatste maanden werden zwaarder voor Piet. Het lopen viel hem regelmatig zwaar. Zo moest hij steeds vaker verstek laten gaan met het bezoeken van de vieringen. Maar het contact bleef. Zo bezochten parochianen hem zelf voor een praatje, of werd hij gebeld vanuit de parochie. Klagen over zijn ziek zijn deed hij dan niet. Hij had meer interesse in hoe het met je ging of met de parochie. Ook in de fabriek was hij, ondanks de ongemakken, nog regelmatig te vinden om zijn handen flink uit de mouwen te steken. Zo hebben we hem leren kennen: een zeer vriendelijke, hardwerkende, diepgelovige en ruimhartige man die klaar stond voor velen en de gezelligheid graag opzocht.

We wensen zijn familie en allen die hem nu zo moeten missen heel veel sterkte met het dragen van dit grote verlies.

Uw parochieteam.